Bier van de Week

Bierweek 17-31: India Pale Ale

Kevin van Hoorn

India Pale Ale / Double IPA / Triple IPA / Imperial IPA / IPA (GB) / IPA (US) / Hoppelsap

Op de eerste donderdag in augustus (3 augustus) is het 'IPA Day', dus zal het deze week over de India Pale Ale gaan. Een IPA is een bier waarin de focus op de hop ligt en niet op de body. Er worden met name hoppen gebruikt die hoog zijn in alfazuren (de stof die bier bitter maakt), dit zijn dan ook vooral de bitterhoppen.

De twee hoofdcategorieën waarin we een IPA kunnen verdelen zijn de Amerikaanse varianten en de Engelse varianten. IPA komt oorspronkelijk uit Engeland en hoort met Engelse mout en Engelse hop gemaakt te worden. Een IPA heeft droog/hard water nodig, zoals dit in Engeland voorkomt. Deze hardheid zorgt ervoor dat de hopsmaken en -geuren de overtoon nemen en dat het bier droger wordt, wat een goede IPA zo fijn maakt. Het specifiek namaken van het water voor een Engelse IPA heet Burtoniseren. De Amerikaanse IPA wordt typisch met Amerikaanse hoppen gemaakt en is wat zoeter, dit heeft natuurlijk ook weer met het water te maken. Een American Pale Ale en een Inda Pale Ale (US) zijn niet hetzelfde.

De focus op de hop doet soms verbazen dat er nog geen Australian IPA bestaat. In Australia wordt veel gekweekt met hoppen en er verschijnen maandelijks nieuwe hoppen, al deze hoppen hebben vaak een hoog alfazuurgehalte. Brouwers trekt ten strijd, hoogst tijd voor een nieuwe stijl! Met focus op de hop wordt bedoeld dat er complexere schema's bestaan voor het toevoegen van hop, dan complexe schema's voor het maischen. Zo zijn de mouten die gebruikt worden voor een IPA vaak gelimiteerd tot pils- en palemout, het toevoegen van zwaarder gebrande mouten kan zorgen voor ongewenste zoete smaken die de hop niet ten goede komen. Een simpel maisschema met 1 of 2 stappen zal dan ook voldoende zijn. Bij het koken wordt veel aandacht besteed aan de verschillende hopgiften, zo bestaan complexere IPA's (zoals de BrewDog Punk I.P.A.) waarin 4 momenten zijn van hopgiften (2 aan het begin, 2 halverwege, 4 aan het eind en 6 verschillende dryhops). Een Amerikaanse IPA wordt vaak zelfs met moutextract gemaakt omdat er toch weinig waarde aan de body gehecht wordt.

Naast de Engelse en Amerikaanse IPA bestaat er ook nog de Imperial/Double IPA (meer hop) en Triple IPA (nog meer hop). Andere IPA types zoals de Black IPA (Chocolademout en hop), Belgian IPA (zoeter), White/Wheat IPA (met tarwe), Session IPA (laag in alcohol) en Sour IPA (wilde vergisting/melkzuur met hop), deze vallen zo ver buiten de stijl van de originele IPA dat ze een los artikel krijgen.

Een mooie IPA heeft dus een droge en niet zoete smaak, heeft een EBU van 35 - 50 (GB) of 40 - 70 (VS). Een IPA moet het liefst ge-dryhopt worden om zo de mooie aroma's van het hopbloemetje in het bier naar voren te laten komen. Een IPA heeft een licht oranje tot gele kleur en een witte schuimkraag, vaak aan de buitenkant niet te onderscheiden van een pilsner. Men kan een IPA het best drinken uit een wijnglas-achtig type bierglas, waarbij de onderkant breder is en smaller naar boven loopt. Het eten dat goed past bij een IPA is vet/gefrituurd voedsel, curry's, Mexicaans eten of gegrild vlees.

Een aantal voorbeelden van een Engelse India Pale Ale zijn:

Een aantal voorbeelden van een Amerikaanse India Pale Ale zijn: